ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες τύφλωσης. Παρουσιάζεται σε διαβητικούς ασθενείς και προκαλείται από αλλοιώσεις των αγγείων του αμφιβληστροειδούς.
Τα αγγεία αυτά στους διαβητικούς ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν μικρές αιμορραγίες, μικροαποφράξεις με συνέπεια την ισχαιμία, και σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να αναπτυχθούν παθολογικά νεοαγγεία στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς. Τα νεοαγγεία αυτά μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία στο εσωτερικό του οφθαλμού ενώ σε πιο προχωρημένη μορφή της νόσου μπορεί να οδηγήσουν σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και μη αναστρέψιμη απώλεια όρασης.

Ο πιο συχνός τύπος διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι η αμφιβηστροειδοπάθεια υποστρώματος, η οποία χαρακτηρίζεται από μικροανευρύσματα, μικρές αιμορραγίες, μαλακά εξιδρώματα, σκληρά εξιδρώματα και μικρές περιοχές τριχοειδικής απόφραξης με διατήρηση φυσιολογικής οπτικής οξύτητας.

Συμπτώματα:

  • Βαθμιαία μείωση της όρασης
  • Μυϊοψίες
  • Οξεία απώλεια όρασης

Διάγνωση:

  • Εξέταση στη λυχνία
  • Γωνιοσκοπία (εάν υπάρχει υποψία νεοαγγειακού γλαυκώματος)
  • Αγγειογραφία με φλουορεσκεΐνη

Αντιμετώπιση:

  • Θεραπεία με εστιακό Laser
  • Παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία
  • Anti-VEGF ενέσεις
  • Υαλοειδεκτομή για αντιμετώπιση αιμορραγιών υαλοειδούς και ελκτικών αποκολλήσεων αμφιβληστροειδούς.

Παρακολούθηση:

Πρέπει να γίνεται σε όλους τους διαβητικούς ασθενείς ετήσια εξέταση του βυθού. Στην περίπτωση ήπιας διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας συνιστάται επανεξέταση κάθε 6 μήνες για παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου, ενώ σε βαριές μορφές κάθε 2-3 μήνες.